Bir koaksiyel kablo dört temel bileşenden oluşur: sinyalin aşağıya doğru iletildiği bir merkez iletken; bir dielektrik; bir kalkan(genellikle alüminyum); ve bir dış ceket. Kalkanlar, kabloya giren elektromanyetik enerjiyi yakalayıp toprağa yönlendirerek sinyalin gönderildiği merkez iletkene ulaşmasını engeller.
Her biri kendine has özelliklere sahip çeşitli kalkan türleri vardır. Folyo en yaygın olanıdır ancak her zaman en iyi seçim değildir; örgülü tellerin iletkenlik ve konnektörleme gibi alanlarda folyoya göre birçok avantajı vardır. Genel olarak konuşursak, bir kablonun ekranı ne kadar fazlaysa, o kadar az kayıp yaşanır. Daha fazla ekranlama aynı zamanda, daha az ekranlı kabloya göre saldırılara ve diğer hasarlara daha iyi dayanabileceği anlamına da gelir.
En popüler koruma türü folyodur ve genellikle RG6 kablolarda bulunur. Ancak örgülü kalkanlar çok daha değişkendir; bunlar, konektörün bağlanmasına yardımcı olmak için yeterli örgüye sahip tek bir alüminyum örgü olabilir veya örneğin %40 ve %60 kapsama örgülerine sahip çok katmanlı bir örgü olabilirler.
Her iki koruma tipinin de artıları ve eksileri vardır ancak çoğu uygulama için en iyi seçim çift ekranlı kablodur. Yüksek elektromanyetik girişimin veya radyo frekansı girişiminin (EMI/RFI) olduğu bir konuma koaksiyel kurulumun yapılması gibi daha fazla korumanın gerekli olduğu durumlar vardır. Ancak çoğu uygulama için çift ekranlı kablo, ihtiyacınız olan performansı karşılayabileceğiniz bir fiyata sunacaktır. Bu nedenle, uygulamanız için doğru kabloyu seçin ve performansı en üst düzeye çıkarmak için doğru şekilde kurulumunu sağlayın.
